Улуғ турк ёзувчиси Рашод Нури Гунтекин 1925 йилда ёзилган “Муҳаббат симфонияси” (“Дудоқдан қалбга”) романида турли социал қатламлардан чиққан қаҳрамонларнинг яшаш тарзларини кўрсатаркан, даврнинг ижтимоий-сиёсий шароитини ҳам эътибордан четда қолдирмайди. Миллий анъаналар ва янгиликлар билан таништиришдан ташқари, умуминсоний муаммоларни ҳам бениҳоя гўзал тасвирлар билан жонлантиради, ёлғонсиз ва самимий маънолари билан кенг омма қалбига киради. Илк романи “Чолиқуши”да бўлгани каби, бу асарда ҳам қаҳрамонларнинг ҳиссий тўлқинлари, умидсиз яшаш манзараларини усталик билан таҳлил этади, ўқувчини роман қаҳрамонлари Ламиа билан Ҳусайн Канон кетидан бир Истанбулга, бир Измирга, Кутаҳйа ва Бўзёқанинг бетакрор манзарали боғларига етаклайди. Китобхон қаҳрамонларнинг теран ва мураккаб муҳаббатлари қиссасини то китобнинг сўнгги саҳифасигача катта ҳаяжон билан ўқиши ҳар қандай шубҳадан холидир.